Γενική Συνέλευση του ΣφΝ! Τετάρτη 15/10, 13:00, αμφΑ

Ενάντια στην αδράνεια και την υποτίμηση των συλλογικών διαδικασιών την Τετάρτη θα πραγματοποιηθεί η πρώτη γενική συνέλευση της χρονιάς!

Τα τρέχοντα ζητήματα (νόμος αρβανιτόπουλου και διαγραφές, νέο μοντέλο διοίκησης, υποχρηματοδότηση, νέο πρόγραμμα σπουδών κ.α.), επιβάλλουν την ανάγκη για ουσιαστική συγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων και επανοηματοδότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού! Η αδράνεια που παρουσιάζει ο σύλλογος τα τελευταία τρία χρόνια, όχι μόνο σε επίπεδο κινηματικό, αλλά και ως προς τη λειτουργία των οργάνων της ( τα ΔΣ που έχουν μετατραπεί σε τσιφλίκι της ΔΑΠ χωρίς κανένα πολιτικό σεβασμό στις υπόλοιπες δυνάμεις), έχει επιτρέψει μια σωρεία αλλαγών, με κύρια θύματα τα μικρότερα έτη, που πλέον έχουν να αντιμετωπίσουν ένα αυστηρό και απαιτητικό πρόγραμμα σπουδών, με το ν+ 2 να βρίσκεται σε εφαρμογή.

Όσο κι αν η κυβέρνηση, η πρυτανεία και οι κοσμητείες θέλουν αποπολιτικοποιημένους συλλόγους, οι μόνοι που μπορούν να δώσουν απάντηση σ’ αυτή την επίθεση, είναι οι ίδιοι οι σύλλογοι μέσα απ’ τις μαχητικές τους αποφάσεις, που θα αποδεικνύουν ότι τα φοιτητικά αμφιθέατρα δεν είναι απλώς για τη διεξαγωγή μαθημάτων!

Καταγγελία ΕΑΑΚ στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για τα γεγονότα στη γραμματεία Ηλ/Μηχ 23/09

Στις 23/09/14 η ΑΡιστερή Αγωνιστική Ενότητα, σχήμα της ΕΑΑΚ, κόλλησε στις γραμματείες Ηλεκτρολόγων και Μηχανολόγων εσωτερικό κείμενο της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, συμπεριλάμβανε οδηγίες για την εξευτελιστική προσέγγιση πρωτοετών φοιτητών. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, τότε, πήρε την επιλογή να σκίσει αυτό το κείμενο, με ξεκάθαρο ειρωνικό ύφος και επιθετικό τόνο. Όταν έγινε ξανά η προσπάθεια να κολληθεί το ίδιο κείμενο στο ίδιο σημείο, οι ΔΑΠίτες απάντησαν με σπρωξίματα, παίρνοντας ανάλογη απάντηση. Λίγο αργότερα και αφού εξωθήθηκαν από το χώρο του πανεπιστημίου εμφανίστηκαν 30 μέλη της ΔΑΠ, εκ των οποίων 6 στελέχη από την πολυτεχνική του ΑΠΘ, και με μαφιόζικο τρόπο και προκλητικό ύφος προσπάθησαν να σκίσουν την γραπτή καταγγελία του σχήματος σχετικά με την παραπάνω αντιπαράθεση. Όταν, λοιπόν, μέλη του σχήματος περιφρούρησαν την καταγγελία που είχαν αναρτήσει, οι ΔΑΠίτες άρχισαν να γρονθοκοπούν, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός μέλους του Συλλόγου Φοιτητών Ηλεκτρολόγων – Μηχανολόγων. Η κίνηση αυτή είχε ξεκάθαρη πολιτική στόχευση. Αυτό που μισούν τα γαλάζια φυντάνια είναι ο συνδικαλισμός και η συλλογική δράση των φοιτητών, και για αυτόν τον λόγο το παραπάνω γεγονός αποτελεί casus belli για όλους τους φοιτητές. Συνέχεια

ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟ ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΑΙΔΙ..

Με αφορμή τις ορκωμοσίες των ναζιστών δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων της Χ.Α και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα σε αυτές τις τελευταίες μέρες σε διάφορα σημεία της χώρας, η συζήτηση για τη Χρυσή Αυγή και τη δράση της ξαναμπαίνει με επιτακτικό τρόπο στο προσκήνιο για τις δυνάμεις του κινήματος. Άλλωστε σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από μέλος της Χρυσής Αυγής, γεγονός που αποτέλεσε τομή για τη δράση του αντιφασιστικού κινήματος, αφού οι μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις που ακολούθησαν πίεσαν την κυβέρνηση να κάνει το στοιχειώδες, διώκοντας ποινικά την Χ.Α για την εγκληματική και δολοφονική της δράση. Οι διώξεις αυτές έφεραν στην επιφάνεια στοιχεία που όλη η κοινωνία γνώριζε αλλά δεν είχαν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας λόγω των σχέσεων της Χ.Α και της κάλυψής της από την αστυνομία και την κυβέρνηση, όπως πογκρόμ και δολοφονίες μεταναστών κι επιθέσεις σε αγωνιστές του αντιφασιστικού κι ευρύτερα λαϊκού κινήματος. Ωστόσο η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του φασίστα Ρουπακιά το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου δυστυχώς ανέδειξε και τη δυναμική και πολύ περισσότερο το έρεισμα που έχει αποκτήσει η Χ.Α στο Κερατσίνι και στις περισσότερες λαϊκές συνοικίες του Πειραιά και της Αθήνας, κάτι που πρέπει να απασχολήσει ιδιαίτερα τις δυνάμεις της αριστεράς και του κινήματος. Συνέχεια

Ανακοίνωση του Contra Legem EAAK: Άντι-οδηγός σπουδών ή όσα δε θα σου πουν ποτέ γραμματείες, καθηγητές και παρατάξεις…

Το παρόν φυλλάδιο δεν περιέχει χάρτες, ούτε τα cool στέκια της πόλης… Δεν περιέχει συμβουλές σχετικά με το πού πρέπει να πας και τι πρέπει να κάνεις… Δεν περιέχει σημειώσεις που θα σε βοηθήσουν να περάσεις στα μαθήματα ούτε συμβουλές για το ποια συγγράμματα να επιλέξεις ( αν είσαι τυχερός και έχεις τη δυνατότητα επιλογής…).
Με αυτό το κείμενο θέλουμε να σου πούμε μερικά πράγματα για το πώς λειτουργεί η σχολή, τι προβλήματα έχει και τι μπορούμε να κάνουμε για να τα ξεπεράσουμε. Με αυτό το κείμενο επιχειρούμε και μια καλύτερη παρουσίαση του σχήματος, του ρόλου του μέσα στη σχολή και του τρόπου λειτουργίας του.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Κάθε φοιτητής με την εγγραφή του στη σχολή γίνεται μέλος του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής. Ο σύλλογος είναι το συνδικαλιστικό όργανο της σχολής στο οποίο παρεμβαίνουν όλοι οι φοιτητές, οι πολιτικές συλλογικότητες κι οι παρατάξεις της σχολής. Ο σύλλογος παίρνει αποφάσεις μέσα από τη γενική συνέλευση όπου έχουν δικαίωμα λόγου όλα τα μέλη. Μετά από συζήτηση κι αντιπαράθεση όλοι οι παρευρισκόμενοι φοιτητές νομικής ψηφίζουν το ποιο πολιτικό πλαίσιο δράσης θα αποτελέσει απόφαση του συλλόγου και θα υλοποιηθεί. Η θεματολογία κάθε συνέλευσης περιλαμβάνει τόσο ζητήματα σχολής όσο και ζητήματα που αφορούν την εκπαίδευση συνολικά, την εργασιακή προοπτική και την κοινωνία ευρύτερα.
Παρ’ όλα αυτά το τελευταίο διάστημα ο Σ.Φ.Ν. έχει περιπέσει σε πλήρη αδράνεια με ευθύνη κυρίως των καθεστωτικών παρατάξεων. Από τη μία η παράταξη της κυβέρνησης και των μνημονίων η ΔΑΠΝΔ-ΦΚ που αποτελεί μέσα στο πανεπιστήμιο τον κύριο εκφραστή της βάρβαρης πολιτικής που βιώνουμε κι από την άλλη η ΠΑΣΠ που για καλή σου τύχη δε θα γνωρίσεις γιατί κάπου χαμένη στη μετάφραση ψάχνει το κεντροαριστερό της προφίλ παρέα με την ΕΛΙΑ.
ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΣΧΟΛΕΙΟ….
Έπειτα από μια εξοντωτική χρονιά, μετά το άγχος των εξετάσεων, το διάβασμα και την πίεση έρχεσαι αντιμέτωπος με την πραγματικότητα που δε φαντάζει μάλλον τόσο ιδανική κι έρχεται να διαψεύσει όσους σου μιλούσαν ότι ως φοιτητής και δη νομικής θα ανταμειφθείς. Σε μια εποχή που τα δημόσια αγαθά βρίσκονται στο στόχαστρο ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης έρχεται να καταργηθεί και στην πράξη μέσω της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης πτυχές της οποίας αποτυπώνονται και στη σχολή μας.
Και εξηγούμαστε: από τη νέα χρονιά προβλέπεται αναμόρφωση του ισχύοντος προγράμματος σπουδών η οποία έρχεται να φέρει την κατάργηση των επαναληπτικών μαθημάτων κι εξεταστικών, την εισαγωγή προαπαιτούμενων μαθημάτων και τον περιορισμό μαθημάτων γενικής επιλογής. Για κάποιους μάλλον το σχολείο δεν τελείωσε ποτέ!!!

Παράλληλα, η υποχρηματοδότηση του πανεπιστημίου έρχεται να διαλύσει τη φοιτητική μέριμνα καταργώντας τη δωρεάν διανομή συγγραμμάτων (γεγονός που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη φοίτηση στη σχολή μας καθώς συγγράμματα και κώδικες αποτελούν σημαντικό εργαλείο για την κατανόηση του αντικειμένου) κι η λέσχη κι οι εστίες του ΑΠΘ οδεύουν προς ιδιωτικοποίηση με αποτέλεσμα να εισάγονται κριτήρια για τον αριθμό των δικαιούχων.
ΕΜΕΙΣ ΟΜΩΣ ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ!!!!
Απέναντι στη λογική που θέλει το πανεπιστήμιο αποκλειστικά χώρο μαθημάτων κι αναπαραγωγής στείρας γνώσης, ως CONTRA LEGEM αναδεικνύουμε το πανεπιστήμιο ως χώρο κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης, ως χώρο συνολικής διάπλασης της προσωπικότητας.
Κάθε φοιτητής είναι ελεύθερος να επιλέγει ποιο μάθημα θα παρακολουθήσει και πότε, καθώς αυτά έχουν τη μορφή ακαδημαϊκών διαλέξεων.
Είναι ελεύθερος να συμμετέχει σε πολιτιστικές ομάδες του συλλόγου του και να αποτελεί ενεργό μέρος αυτού.
Είναι δικαίωμα όλων μας η δωρεάν διανομή συγγραμμάτων, όπως κι η σίτιση στην πανεπιστημιακή λέσχη κι η παροχή στέγης στους οικονομικά ασθενέστερους φοιτητές.
Όλα αυτά αποτελούν κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος που στο σήμερα έρχονται να αμφισβητηθούν και να καταργηθούν για το λόγο αυτό θεωρούμε ότι ο καθένας μας πρέπει να γνωρίζει τα δικαιώματά του κι όλοι μαζί να αγωνιστούμε για τη διεκδίκησή τους μέσα από τη αναζωπύρωση των συλλογικών διαδικασιών του συλλόγου μας….
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΑΣ, Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ!!!
Το όνομά μας βρίσκεται σε αναλογία με τη χρήση του contra legem ως νομικού όρου. Έτσι κι εμείς ερμηνεύουμε την πραγματικότητα που ζούμε και προσπαθούμε να επικρατούν οι θέσεις που είναι αντίθετες σε αυτή. Σκοπός μας είναι η αντίθεση αυτή να οδηγεί όχι στη διόρθωση της πραγματικότητας, αλλά στην ανατροπή αυτή προς όφελος μιας άλλης (καταργητική ή contra legem ερμηνεία).
Επιλέγουμε τη συλλογικότητα….
Τι θέλουμε να εκφράσουμε: Σε μια εποχή που επιβάλλουν τον ατομικό δρόμο και το βόλεμα εμείς επιλέγουμε τη συλλογικότητα . Ξέρουμε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να καταφέρουμε πολλά και σίγουρα δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Αλλάζει όμως τελικά ο κόσμος ή μήπως οι αγώνες είναι μάταιοι; Καταρχήν σε δύσκολους καιρούς είναι τιμή να πηγαίνεις κόντρα! Η ιστορία επίσης έχει αποδείξει πως με συλλογικούς αγώνες η ίδια η ιστορία μπορεί να αλλάξει…. Με μια τέτοια οπτική επιλέγουμε να αποτελούμε μια ανεξάρτητη αριστερή πολιτική συλλογικότητα. Μέσα σε μια σχολή όπου η ΔΑΠ προσπαθεί να καλλιεργήσει τον ανταγωνισμό, την απάθεια και τις πελατειακές σχέσεις θέλουμε να δώσουμε στην πολιτική το νόημα που της έχουν στερήσει. Πολιτική για εμάς είναι η συλλογική έκφραση των αναγκών και των ονείρων μας τα οποία παλεύουμε να ντύσουμε με πράξη. Γι αυτό πρεσβεύουμε κι έναν μαχητικό συνδικαλισμό ο οποίος δεν μπορεί παρά να εκφράζεται μέσω των γενικών συνελεύσεων. Ως ανεξάρτητη αριστερή παρέμβαση στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τις γενικές συνελεύσεις και το ζωντάνεμα των διαδικασιών του συλλόγου. Διατηρούμε όμως παράλληλα και την αυτοτέλειά μας ως contra legem με καθημερινή παρέμβαση και πολύπλευρη δράση για θέματα τόσο της φοιτητικής καθημερινότητας όσο και της εργασιακής μας προοπτικής.
Επιλέγουμε αμεσοδημοκρατία…
Πως λειτουργούμε: Δεν είμαστε παράταξη, δεν είμαστε κάτι στατικό. Το CONTRA LEGEM είναι σχήμα. Είναι μια δυναμική διαδικασία που η ύπαρξη κι η εξέλιξη του βρίσκονται στα χέρια όσων βάζουν το λιθαράκι τους σε αυτό. Λειτουργούμε στη βάση της άμεσης δημοκρατίας. Η πολιτική μας αντίληψη κι η πολιτική μας δράση αποφασίζεται μέσα από τις ανοιχτές διαδικασίες μας, στις οποίες ο καθένας συμμετέχει ισότιμα χωρίς αρχηγούς, στελέχη κι ιεραρχίες. Το CONTRA LEGEM θέλουμε να αποτελεί ένα πεδίο υποδοχής προβληματισμών, ερωτημάτων κι αντιλήψεων που θα τροφοδοτούν όλους τους υπόλοιπους σχηματίες. Έπειτα μέσα από τη διαδικασία της από κοινού συζήτησης (θέση – αντίθεση – σύνθεση) προκύπτουν τα υλικά μας μέσα από τα οποία παρεμβαίνουμε και στους υπόλοιπους συμφοιτητές μας. Και τέλος, παραμένουμε ανεξάρτητοι από τους κομματικούς μηχανισμούς και την οικονομική χρηματοδότηση καθώς προϋπόθεση της πολιτικής ανεξαρτησίας είναι κι η οικονομική.
Επιλέγουμε την αριστερά της νίκης και της ανατροπής….
Επιλέγουμε Ε.Α.Α.Κ.
Για το λόγο αυτό το CONTRA LEGEM συνυπάρχει και συντονίζεται με τα ανεξάρτητα κι αριστερά σχήματα που υπάρχουν στις άλλες σχολές. Όλα τα σχήματα μαζί αποτελούν την Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση. Η ΕΑΑΚ γεννήθηκε μέσα στο κίνημα του 90-91 και προσπαθεί να εκφράσει μια άλλη αριστερά μέσα στα πανεπιστήμια. Αποτελεί το πιο ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής αριστεράς αναδεικνύοντας τη δυνατότητα της να υπάρχει ως διακριτό ρεύμα, να υπερβαίνει τους κατακερματισμούς της και να πετυχαίνει νίκες. Η ΕΑΑΚ στα 24 χρόνια ιστορίας της έχει παίξει πρωτοπόρο ρόλο μέσα στις σχολές και σε όλες τις μάχες που έχει δώσει το φοιτητικό κίνημα. Από τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος τη δεκαετία του 90, μέχρι το φοιτητικό κίνημα του 2006-2007 που μπλόκαρε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Γιαννάκου, κι από το Δεκέμβρη του 2008 που η νεολαία έβγαινε στο δρόμο βλέποντας το παρόν και το μέλλον της να δολοφονείται μέσα από τις σφαίρες στο πρόσωπο του Αλέξη Γρηγορόπουλου ως τη τις καταλήψεις του 2011 και τους αγώνες ενάντια στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο η Ε.Α.Α.Κ. ήταν πάντα στην πρώτη τη γραμμή. Για εμάς η λύση δε θα έρθει από ψηλά, για εμάς αναγκαίο στο σήμερα είναι ένα φοιτητικό κίνημα που θα αγωνίζεται ενάντια στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην παιδεία αλλά και σε συντονισμό και συμπόρευση με το εργατικό κι ευρύτερα λαϊκό θα παλεύει για μόρφωση – δουλεία- δημοκρατία.
«Διαβάτη δρόμος δεν υπάρχει. Το δρόμο τον φτιάχνεις βαδίζοντας…»
CONTRA LEGEM _ E.A.A.K.

Συνέχεια

ΜΕΤΑΞΥ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ

1990-1991: Μετά το διπλό «σοκ και δέος» της ελληνικής Αριστεράς το 1990, της κατάρρευσης των σοβιετικών κοινωνικών σχηματισμών του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και των συγκυβερνήσεων της «ενιαίας Αριστεράς» με την επάρατο Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ, το κυοφορούμενο κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα της περιόδου φάνηκε να βρίσκει την κατάλληλη αφορμή για να λάβει πολιτική μορφή. Η αριστερή διαφωνία της ΚΝΕ-ΝΑΡ, η αντι-συναινετική αντι-συνδιαχειστική γραμμή και φυσιογνωμία των Αριστερών Συσπειρώσεων και ο ιστορικός Ρήγας Φεραίος ήταν η απροσδόκητη συνάντηση της εποχής με πολιτικό τέκνο τα δυναμικά ανεξάρτητα αριστερά σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης και την ενιαία καταγραφή του μπλοκ των καταλήψεων στις φοιτητικές εκλογές του 1991. Η ΕΑΑΚ έχοντας ως πλαίσιο ενοποίησης την αντιπαράθεση με την στρατηγική του κεφαλαίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, απέδειξε και αποδεικνύει με τον πιο περίτρανο τρόπο πως τα πολιτικά ρεύματα και οι διαφορετικές οργανώσεις μπορούν να συμπράξουν και να γίνουν δύναμη ισχύος στους αγώνες του φοιτητικού κινήματος και συνολικά του κινήματος της νεολαίας. Κόντρα στις επίσημες φοιτητικές παρατάξεις – ιδεολογικοπολιτικά «γκέτο» της νεολαίας∙ κόντρα στη συναινετική γραμμή του ΚΚΕ που οδήγησε στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα.

 Μπορεί να πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, ωστόσο ανάμεσα στις δύο περιόδους εμφανίζονται, πολλές ομοιότητες. Αρχικά στο επίπεδο της κυρίαρχης αφήγησης του αντιπάλου,που τότε ήταν για εκείνους το «τέλος της ιστορίας» , το τέλος της εποχής των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων και σήμερα είναι η εποχή των αντιιστορικών διλημμάτων του ΕΥΡΩ ή χάος, μνημόνιο η χρεοκοπία κτλ. Κυρίως όμως οι ομοιότητες παρουσιάζονται στις διεργασίες του κόσμου της αριστεράς και του κινήματος που όπως τότε έτσι και σήμερα αναζητούν λύσεις κι απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα που με κυνικό τρόπο εμφανίζονται στον καιρό της κρίσης και των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών και στα οποία η επίσημη αριστερά αδυνατεί να δώσει σαφείς απαντήσεις. Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ με τη συνδιαχειριστική πολιτική του εντός της ΕΕ και με την επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων και από την άλλη το ΚΚΕ με τη στείρα άρνηση του σε κάθε αγώνα που ξεσπάει αφού όλα θα λυθούν με την ενίσχυση του κόμματος και την έλευση της λαϊκής εξουσίας, δημιουργούν όλο και μεγαλύτερα ρεύματα αμφισβήτησης στον κόσμο του κινήματος ο οποίος αναζήτα διέξοδο από την κυρίαρχη πολιτική κι απαντήσεις από την αριστερά.  Προϊόν όλων των παραπάνω  αποτελεί η δημιουργία νέων σχηματισμών, που «σπάνε» από τη ρεφορμιστική αριστερά αναζητώντας τρόπο υπέρβασης των αδιεξόδων αυτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της λογικής αποτελεί κι η διαμόρφωση του ΑΡ.ΔΙ.Ν. που προέρχεται από πρώην αγωνιστές της ΑΡ.ΕΝ. κι ανένταχτο κόσμο που βλέποντας τις ανεπάρκειες και τη δεξιόστροφη πολιτική ΣΥΡΙΖΑ και ΑΡΕΝ, επέλεξαν τη δημιουργία ενός νέου μορφώματος, που θα υπερβεί τους υπάρχοντες σχηματισμούς της αριστεράς μέσα στα πανεπιστήμια σε μια κατέυθυνση συγκρότησης ενός ευρύτερου αριστερού μετώπου της νεολαίας. Συνέχεια

Λίγες σκέψεις του contra legem E.A.A.K σχετικά με το ΑΠΘ UNCHAINED:

Τα τελευταία χρόνια και ιδίως φέτος, ο χώρος του ΑΠΘ, έχει μετατραπεί σε γκέτο εμπόρων ναρκωτικών και μικροεγκληματιών, τα κλειδώματα των σχολών δυσχεραίνουν ή και εμποδίζουν τη δραστηριοποίηση πολιτισμικών και πολιτικών ομάδων, η ανασφάλεια είναι διάχυτη τα βράδια και η αστυνομία είναι πάντα υπ’ ατμών για να εισβάλει στο χώρο του ασύλου. Το ΑΠΘ που αποτελούσε ανέκαθεν ένα απ’ τα πιο ζωντανά πανεπιστήμια της χώρας, με πλήθος πολιτιστικών ομάδων, δραστηριοτήτων και πολιτικών διαδικασιών, τείνει να μετατραπεί σε ένα αποστειρωμένο γκετοποιημένο πανεπιστήμιο, με ωράριο λειτουργίας, στο οποίο η αστυνομία έχει πρόσβαση ανά πάσα στιγμή.
Μέσα σ’ αυτό το ακαδημαϊκό έτος είδαμε στέκια φοιτητών να γκρεμίζονται ή να μπαζώνονται, σχολές να κλειδώνονται από το μεσημέρι, μετά τη λήξη των μαθημάτων, αποκλείοντας την πρόσβαση σε πολιτιστικές ομάδες και συλλογικότητες εντός και εκτός του πανεπιστημίου, τις δυνάμεις καταστολής να εισβάλλουν στον χώρο του πανεπιστημίου και να συλλαμβάνουν βίαια απεργούς εργολαβικούς υπαλλήλους και φοιτητές την ημέρα του Πολυτεχνείου, καθώς και να διακόπτουν βίαια και με τη χρήση χημικών εκδηλώσεις μέσα στο χώρο της πανεπιστημιούπολης. Είδαμε τα φώτα να σβήνουν στο πανεπιστήμιο και το εμπόριο ναρκωτικών να μετακινείται σκόπιμα εντός του. 
Όλα αυτά βέβαια δεν είναι μετέωρα, αποτελούν σχέδιο της κυβέρνησης που στοχεύει στην ιδιωτικοποίηση και στην υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών, ακρογωνιαίος λίθος των οποίων είναι η παιδεία. Αποτελούν σχέδιο για να βιώνει η νεολαία με τον πιο έντονο τρόπο τον αποκλεισμό, την αποστειρωμένη διακίνηση ακαδημαϊκής γνώσης μακριά από κοινωνικούς προβληματισμούς και περαιτέρω ανησυχίες, μακριά από συλλογικές διεκδικήσεις. Για να το επιτύχει αυτό σπέρνει το φόβο και την ανασφάλεια και προσπαθεί να μετατρέψει τα πανεπιστήμια από ζωντανούς χώρους , ανοιχτούς στην κοινωνία, στην καλλιτεχνική δράση, στην πολιτική και κοινωνική δραστηριοποίηση και στους συλλογικούς αγώνες, σε χώρους που οι φοιτητές τρέχουν απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ εντατικοποιημένοι και πειθαρχημένοι, χωρίς να έχουν διάθεση, χρόνο και δυνατότητα για οτιδήποτε άλλο. 
Η ελεύθερη έκφραση, οι καλλιτεχνικές ανησυχίες εν γένει, οι συζητήσεις, οι κινηματογραφικές προβολές, οι θεατρικές παραστάσεις, οι εκδηλώσεις και τα πάρτυ που κοντράρουν την ευτελή κυρίαρχη αντίληψη περί τέχνης και την εμπορευματοποίησή της, είναι εκείνα που σύμφωνα με τις κυβερνητικές λογικές δε χωρούν στο πανεπιστήμιο που θέλουν να διαμορφώσουν, ένα πανεπιστήμιο αποκομμένο από την κοινωνία και τις ανάγκες της. Η τέχνη που προωθείται χρόνια τώρα από τις πολιτισμικές ομάδες του πανεπιστημίου είναι εκείνη που συγκρούεται με τις κυρίαρχες λογικές, που ζωντανεύει το πανεπιστήμιο και το οικειοποιείται ως δικό της, που εμπλουτίζει την καλλιτεχνική έκφραση και συζήτηση, που αντιπαρατίθεται με τα στάσιμα και προασπίζεται με τον πιο σαφή τρόπο το άσυλο, ως χώρο τέτοιο που χωρά όλη την κοινωνία, τις ανησυχίες και τους αγώνες της.
Το άσυλο, διασφαλίζει λοιπόν τη δυνατότητα ύπαρξης και έκφρασης ριζοσπαστικών αντιλήψεων, διεργασιών και πρακτικών, αποτελεί κεκτημένο ανυποχώρητων αγώνων και αυτή τη στιγμή βάλλεται με κάθε τρόπο. Είναι το υλικό και ουσιαστικό πεδίο συζητήσεων και συλλογικών δράσεων, ο χώρος εκείνος που αποτελούσε και θα συνεχίζει ν’ αποτελεί ζωτικό κομμάτι της κοινωνίας και εφαλτήριο αγώνων. Όσο κι αν η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της θέλουν να το παρουσιάζουν ως «άσυλο ανομίας», εμείς το αντιλαμβανόμαστε ως «άσυλο πολιτικής, κοινωνικής και πολιτισμικής δράσης», που κανένα εμπόριο ναρκωτικών, καμιά στρατηγικά επιλεγμένη άνθιση μικροεγκληματιών, καμιά ανασφάλεια, κανένας φόβος δε χωρούν.
Για όλα τα παραπάνω, ως contra legem E.A.A.K., θεωρούμε το εγχείρημα του δεκαήμερου φεστιβάλ ΑΠΘ-UNCHAINED ένα πραγματικά αισιόδοξο βήμα, που αποσκοπεί στην επανακοικειοποίηση του πανεπιστημίου, που προασπίζει το χώρο του ασύλου ως χώρο ζωντανό και ανοιχτό σ’ όλη την κοινωνία και το λαό, που εντάσσεται σ’ ένα γενικότερο πλαίσιο αγώνα για ελεύθερη έκφραση, δημιουργία, για δικαιώματα, για δημοκρατία, για αξιοπρεπή ζωή.
Συνέχεια

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ 2 – 12/5/2014

 

 

Η υποβάθμιση των δημοσίων αγαθών είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα στον καιρό της κρίσης. Στα πλαίσια της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν ως κύριο στόχο την ιδιωτικοποίηση του συνόλου των δημοσίων οργανισμών και της δημόσιας περιουσίας. Το ξεπούλημα έχει ήδη ξεκινήσει… και βέβαια η παιδεία και η υγεία, οι βάσεις του κοινωνικού ιστού, δεν θα μπορούσαν να μείνουν αλώβητες. Κύρια πτυχή αυτής της επίθεσης είναι η υποχρηματοδότηση των φορέων αυτών, καθώς και το σύνολο των νομοσχεδίων που άλλαξαν πλήρως το dna τόσο της εκπαίδευσης, όσο και της περίθαλψης.

Συγκεκριμένα, την υποβάθμιση αυτή τη διαπιστώνουμε καθημερινά στο χώρο του ΑΠΘ, που τον τελευταίο χρόνο έχει μετατραπεί σε γκέτο εμπόρων ναρκωτικών και μικροεγκληματιών. Ένα απ’ τα πιο ζωντανά πανεπιστήμια της χώρας, με πλήθος πολιτιστικών ομάδων, δραστηριοτήτων και πολιτικών διαδικασιών, έχει μετατραπεί σε ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο, με ωράριο λειτουργίας, στο οποίο η αστυνομία έχει πρόσβαση ανά πάσα στιγμή.

Ενάντια στο φόβο και την ανασφάλεια, πρέπει να δράσουμε ώστε ο χώρος του πανεπιστημίου να επανοηματοδοτηθεί. Οι συνεχείς και μαζικές δραστηριότητες, τα πολιτικά και πολιτιστικά φεστιβάλ, η ενεργοποίηση των συλλόγων και των συλλογικών διαδικασιών, είναι ένα πρώτο και απαραίτητο βήμα ώστε ν’ αποτρέψουμε την πλήρη γκετοποίηση του πανεπιστημίου.

Το δεκαήμερο φεστιβάλ για ελεύθερο και ζωντανό πανεπιστήμιο είναι η αρχή μιας συλλογικής προσπάθειας για ένα πανεπιστήμιο που στον καιρό της κρίσης δεν θα μείνει αποστειρωμένο, αλλά αντίθετα θα μπορεί ν’ αποτελεί σημείο αναφοράς για όλη την κοινωνία.

Εικόνα

 

¨Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΑΝ ΦΑΡΣΑ.. Καρλ Μαρξ

Λίγες μέρες πριν τη συμπλήρωση 40 ετών από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, γίνεται σαφές ότι η φετινή 17 Νοέμβρη είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ. Η ίδια η κυβέρνηση Σαμαρά φρόντισε να το επιβεβαιώσει με την πραξικοπηματική επέμβαση στο κατειλημμένο κτήριο της ΕΡΤ, εκεί όπου εδώ και 5 μήνες οι εργαζόμενοι, μετά την απόφαση του Ιούνη για το κλείσιμο της, παίρνοντας ουσιαστικά την κατάσταση στα χέρια τους αντιστέκονταν στην κυβερνητική επίθεση δίνοντας την μάχη τόσο για τις θέσεις εργασίας τους, αλλά και για μια πραγματική, ελεύθερη δημόσια τηλεόραση στην υπηρεσία του λαού. Δυστυχώς ή ευτυχώς οι εικόνες από τα ΜΑΤ στο κτήριο της ΕΡΤ δεν ξενίζουν πλέον κανέναν, αποτελούν στιγμιότυπο των τελευταίων ετών και δεν ήρθαν ως κεραυνός εν αιθρία. Τα τελευταία χρόνια, εν μέσω βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, αυτή η κυβέρνηση αλλά και οι προηγούμενες, απομονωμένες και χωρίς κοινωνικές συμμαχίες επιλέγουν την ιδεολογική και βίαιη καταστολή του κινήματος και των αγώνων στα πλαίσια ενός κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Πρόκεται για την κυβέρνηση που εξυπηρετώντας πιστά τις εντολές της ΕΕ και του ΔΝΤ καλλιεργεί την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων εξισώνοντας τους νεοναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής με τους αγωνιστές και τις λαικές κινητοποιήσεις και την αντικαπιταλιστική αριστερά, που μιλάει για την έξοδο από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Είναι οι ίδιοι που καταργώντας κάθε έννοια εργατικού δικαίου κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές τις εργατικές κινητοποιήσεις, συλλαμβάνουν μαθητές σε σχολικές καταλήψεις και χαρακτηρίζουν με τον όρο “τρομοκρατική οργάνωση” τους κατοίκους στις Σκουριές που αγωνίζονται για γη και ελευθερία εδώ και 2 χρόνια μόλις λίγα χιλιόμετρα δίπλα μας. Είναι η κυβέρνηση η οποία την ίδια στιγμή που προβάλλει την νομιμότητα ως υπεράνω όλων καταστρατηγεί το σύνταγμα, άλλοτε ευαγγέλιο των αστικών κομμάτων, περνώντας νύχτα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου μέτρα που βυθίζουν τον λαό στην φτώχεια, την ανεργία και την ανέχεια, στον στόχο εξυπηρέτησης του χρέους. Συνέχεια

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ σφ.Ν

 

40 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα μηνύματα και τα αιτήματα αυτού του εργατικού, φοιτητικού, νεολαιίστικου, εν τέλει λαϊκού αγώνα, επανοηματοδοτούνται και γίνονται πιο επίκαιρα από ποτέ.

Τα συνθήματα ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ, ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ( έξω η ΕΕ, θα λέγαμε σήμερα)

πρέπει να γίνουν τα συνθήματα της γενιάς μας, αλλά και όλης της κοινωνίας.

 

ΟΛΟΙ- ΕΣ στη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ την Τρίτη 12/11, στις 14:00, στο αμφ.Α.